انسان ماهیتی از اویی (خدایی) و به سوی اویی دارداین مضمون در کلام شاعران
جلوه ای زیبا دارد.
سلمان ساوجی:
طاوس باغ قدسم نی بوم این خرابه
آنجاست جلوه گاهم این جا چه کار دارم
حافظ نیز چه زیبا داد سخن میدهد.
طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم
اما سخن مولانا در این باره شنیدنی است.
ما به فلک بوده ایم ،یار ملک بوده ایم
باز همانجا رویم جمله که آن شهر ماست
خود ز فلک برتریم وز ملک افزون تریم
زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست
و یا در مثنوی می فرماید:
بشنو از نی چون شکایت می کند
از جدایی ها حکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند
از نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : یک شنبه 25 دی 1390 | 23:32 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند